Günümüzde dünyaki tek aktif ve tehlikeli olan Vezüv Yanardağı’na sahip Pompei’de, yaklaşık 1929 yıl önce bir patlama sonucunda insanlar bütün şehrin yok olmasına tanık oldular. MS79’da,Napoli’nin Güneyi’ndeki Pompei dünyanın en zengin ve en yolsuzlaşan kentiydi.O senelerde Pompei’de Roma İmparatorluğu hüküm sürmekteydi. Şehrin edepsizliğe ve aşırı zinaya düşkünlüğü nedeniyle tarihten silindiğine inanç çok büyüktür. Hatta bazılarına göre Pompei de, Sodom ve Gomore gibi Allah tarafından cezalandırılan şehirlerden biridir. İmparator Caligula, zaten kendi kız kardeşine aşıktı. Halkın ise ondan geri kalır yanı yoktu.Bir ticaret şehri olan Pompei’in dört bir yanı genelevlerle çevriliydi. Dil bilmeyen gemiciler bu genelevleri bulmakta zorluk çekmesinler diye binaların üzerinde penis şekilleri vardı.Ayrıca eşcinsellik de normal karşılanıyordu. Nüfusun yüzde 60’ı asil halktan, yüzde 40’ı köleden oluşuyordu. Asiller müthiş bir zenginlik içindeydi. Rivayete göre; önce yemek yerler, daha sonra yediklerini kaz tüylerini kullanıp kusarlardı. Nedeni ise daha fazla yemek yiyebilmek, yemek zevkinden sonuna kadar faydalanmaktı... Felaket gününe kadar önceleri şehirde,çeşitli şiddetlerde birçok deprem olmuş ancak halk hayatını aynı düzende yaşamaya devam etti. 23 Ağustos 79 ‘ da , vezüv yanardağının küçük küçük patlamalarına da alışık olan halk o günde dağdan gelen ufak tefek külleri umursamadı ancak bu sefer o küllerin ardı arkası kesilmedi. Panikle limana doğru koşan bazı insanlar gemilere binip kaçamadılar çünkü denizde kabarmış ve bütün gemileri sahile doğru geri atıyordu. Ve o gün insanlar her ne yapmaktalarsa, kimisi pazarda kimisi evinde; kükürt gazından zehirlenerek öldüler ve lavlarla birlikte üzerlerine 18m.kaplanan kızgın kumlar ve gazlarla taşlaşıp kaldılar. Patlamada yayılan kül bulutları, felaketi haber verircesine Anadolu, Suriye ve Mısır'a kadar uçuştu. Sadece birkaç saat içinde 18km lik alanda yer alan Pompei, tamamen lavlarla kapandı. 16bin nüfusun hepsi helak oldu. Daha sonra kazı çalışmalarında ortaya çıkan bu felakette insanların şekilleri belli olsun diye kazı yapılmadan boşluklardan dökülen alçıyla o şekillerin bozulmadan gün yüzüne çıkarılması sağlandı. Her şey o kadar taşlaşmış ki, bugün hala İtalya’da bu insanların müzesini gezebiliyor ve o anda neler yaptıklarını gözlerimizle görebiliyoruz. Ocaktan indirilmemiş bir domuz, fırından çıkarılamamış ekmekler, sırtlarındaki mücevher çuvalıyla sokak kapısını açmaya çalışırken yığılıveren kadın ve erkekler… Kiminin başı ellerinin arasında, kimi çocuğuyla kaçma derdinde… Bir yanda, şehir kapısı önünde üst üste yığılmış cesetler… Öte yanda, bir zengin evinde cenaze törenine katılan ve yerlerinden kalkmaya bile fırsat bulamadan ölen insanlar… İsis tapınağı, tiyatro... Hepsinin de yaşadıkları son anları dondurulmuş bir şekilde duruyor. Yazıcı dükkânındaki balmumu tabletler, kitaplıktaki papirüs tomarları, hamamlarda kaşağılar, meyhane tezgâhlarında kadehler ve son müşterilerin bıraktıkları paralar… Ev ve dükkân kapılarında sahiplerinin isimleri, umumi tuvaletlerdeki pislik bulaşıkları bile aynen duruyor. Jeologlara göre halkın ölüm sebebi kükürt gazı. Taşa dönmelerinin sebebi ise yanardığın püskürttüğü volkanik tozun sertleşmesi... Bu lavlar kalıp oluşturmuş, zamanla içerdeki vücut çürümüş fakat kalıp aynı kalmıştır.. DUYGU YAYLA
